!علاقه من به واژه همیشه از فرط بیهودگی مضحک است.من به این واژه یک بستگی نامفهوم دارد

!میلرزم

.ومیشنوم آوایی را که ازدورها می آید

زمزمه ای مرگبار تنهاییم را میجوید
پرمی شود قلبم از یک صدای آشنا

پرده ای در حال افتادن است
سایه ها آرام آرام می میرند

!دیگر هیچ
....تیک تیک تیک
و تاریکی
!!ناگاه از جا میپرم وبه یاد می آورم که فراموش کرده ام همه رویاهایم را