Tuesday, January 30, 2007

تا اونجا که می تونم صدای اسپیکرا رو زیاد می کنم تا شام غریبان خودمو در سکوت روضه هایی که از بیرون به گوش میرسه صبح کنم!
بخشوده خواهید شد به یقین!
نغمه شیطانی از حنجره خسته ای بی پروا یاروضه عاشورایی حسین به زبان شیرین مداحی که شاید در زندگی هدفی جز گریاندن مردم نداشته باشد،
راستی حاج چی چی چیچی یان در زندگی بیشتر ثواب میکند،یا چارلی چاپلین سلطان خنده بیشتر کباب می شود؟
هر چه باشدنوای فقیرانه غرورآمیزیست که از دل آدمی،من و تو وهمه ما،برخاسته.
لاجرم بر دل نشیند.

هر که باشد،بی شک مقصد یکیست
این اولین یقین زندگی من بود!
تا صبح زمان زیادی مونده!
شایدتا اونموقع به اینم شک کردم!

1 comment:

Unknown said...

shak daram aaghel basham
vali shak nadaram ke divooneiii!!!